Ksiądz arcybiskup, nawiązując do odczytanego fragmentu Ewangelii zwrócił uwagę, że w przykład faryzeuszy przekonuje, iż nawet działając w dobrej sprawie człowiek może nieświadomie stanąć po stronie zła. - Żyjąc w tym świecie i starając się na co dzień zachować wiarę możemy zatrzymać się jedynie na tym, co widać na zewnątrz, możemy rozpłynąć się w zewnętrznym przestrzeganiu przepisów, spełnianiu obowiązków, czy nawet w bezrefleksyjnym powtarzaniu pewnych znaków, gestów, wypowiadaniu wyuczonych formułek, ale nasze serce będzie daleko od tego, co robimy - mówił abp Kupny, podkreślając, że dla chrześcijanina najważniejsze nie są zakazy i nakazy, ale spotkanie z Jezusem, nawiązanie relacji z Bogiem i troska o tę relację i przywołując nauczanie papieża Franciszka spuentował: - Mniej biurokracji i przepisów, a więcej miłości.

Zwrócił przy tym uwagę na powtarzane czasem stwierdzenia: „Chodzę do Kościoła, bo tak zostałem wychowany” lub „Idę poświęcić pokarmy, bo to taka ładna tradycja” porównując takich chrześcijan do rozcieńczonego wina. - Nie wiadomo czy są chrześcijanami, czy ludźmi tego świata - zaznaczył. - Wiara, którą zredukujemy do zwykłego bagażu, jaki musimy dźwigać, która nie przemienia naszego życia, nie wytrzyma próby czasu. Największym zagrożeniem dla katolików XXI w. jest taka sytuacja, w której na pozór wszystko toczy się normalnie, w rzeczywistości jednak wiara zanika, zatraca się w małostkowości - dopowiedział ksiądz arcybiskup, podkreślając, że wszystkie dobre czyny, wypowiadane słowa, praktyki i modlitwy są wartościowe o tyle, o ile wyrażają to, co nosimy w swoim sercu.

Metropolita dziękował wszystkim za wysiłek włożony w remont obiektu, zwracając uwagę, że sam fakt, iż w historii powstawały takie miejsca, jak klasztory czy kościoły jest znakiem tego, że na tych ziemiach żyli ludzie, którzy wierzyli, że Bóg istnieje. - Dziś wyremontowany obiekt klasztorny jest znakiem, że tutaj na tej ziemi żyją ludzie, którzy wierzą, że Bóg istnieje i którzy tego Boga szczerze kochają - powiedział abp Kupny.

Historia klasztoru karmelitów w Głębowicach sięga XVII w. Wówczas alzacki półkownik armii cesarskiej Johann Adam de Garnier, uhonorowany za waleczność w Wojnie Trzydziestoletniej tytułem barona, ufundował obiekt i barokowy kościół p.w. św. Eliasza (obecnie p.w. Matki Bożej Szkaplerznej). Przed śmiercią baron Garnier wstąpił do karmelitów i zmarł jako prosty zakonnik. Pochowano go w krypcie kościoła. Dziś obiekt należy do miejscowej parafii.