Ubodzy duchem

„Ubodzy duchem, do was należy królestwo niebieskie” – to słowa Jezusa. Być ubogim w duchu to cel, który postawił Jezus człowiekowi. Można być bogatym w tym życiu, ale umieć się dzielić z drugim człowiekiem, który też jest dzieckiem Bożym i musi przeżyć to życie. Obfitowanie w życiu w bogactwa materialne to jest życie, za które Bóg kiedyś zażąda odpowiedzi. Jezus powiedział: „Nie skarbcie sobie tego, co materialne”; „byłem głodny, a nakarmiliście Mnie, byłem nagi, a przyodzialiście Mnie”. Wyznawcy Jezusa zapytają: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym lub nagim?”, a Jezus odpowie: „Coście uczynili jednemu z tych najmniejszych, Mnieście uczynili”.

Przyjacielem życia ubogiego był św. Brat Albert Chmielowski. Zrezygnował z wystawnego życia i stał się człowiekiem ubogim. Swoje życie poświęcił ubogim, stawszy się jednym z nich. Umiał w każdym człowieku widzieć dziecko Boże, bo każdy został stworzony na obraz Boży.