Pięć lat temu, z okazji swych setnych urodzin bp Leuliet ogłosił na stronie internetowej Konferencji Biskupów Francji refleksję nt. swego długiego życia. Wskazał, że najważniejszym wydarzeniem był dla niego Sobór Watykański II, który przypadł akurat w połowie jego życia. Był to jego zdaniem „sobór odnowy”. – Podejmując w tym kontekście obowiązki biskupie, czułem się wezwany, by je wypełniać w tym samym duchu – wyznał sędziwy hierarcha. Pomimo „trudności, kłopotów, trosk i lęków” zawsze czuł przy sobie aktywną obecność Boga, która dawała mu wsparcie.

Géry Leuliet urodził się 12 stycznia 1910 r. we wsi Richebourg-l’Avoué w północno-wschodniej Francji. Święcenia kapłańskie przyjął 8 lipca 1933 r. Pracował w diecezji Arras. Był przełożonym kolegium św. Piotra, proboszczem i dziekanem w Calais, a od 1956 r. wikariuszem generalnym diecezji. Pozostając pod wpływem Akcji Katolickiej, pragnął przerzucać mosty między Kościołem i społeczeństwem.

Ordynariuszem sąsiedniej diecezji Amiens został mianowany przez bł. Jana XXIII 14 lutego 1963 r. Sakrę biskupią przyjął 9 maja tegoż roku z rąk bp. Gérarda Huyghe z Arras. Uczestniczył w trzech ostatnich sesjach Soboru Watykańskiego II.

Jego następca, bp. Jacques Noyer podkreślił, że bp Leuliet dokonał znaczącej zmiany w funkcjonowaniu parafii w diecezji Amiens. – Stały się one częścią sektorów apostolskich, animowanych przez komitety ewangelizacyjne, których siłą napędową były ruchy kościelne. Wielu ludzi podjęło to wyzwanie, choć oczywiście nie brakowało inercji, niezrozumienia, oporów. Większość niezadowolonych, którymi byli ludzie, którym po prostu zburzono przyzwyczajenia lub potrzebowali więcej czasu, by zrozumieć, dokąd są prowadzeni, z czasem się do tego przekonali. Tylko pewna grupa niezadowolonych skupiła się wokół abp. Marcela Lefebvre’a i Bractwa św. Piusa X – przypomniał bp Noyer.

Wskazał, że po powrocie z soboru jego poprzednik nie tylko podejmował liczne inicjatywy duszpasterskie, lecz także „miał świadomość, że Kościół powinien stać się «służebny i ubogi», zgodnie ze sformułowaniem o. Yvesa Congara. – Sprzedał nieruchomości diecezji, które w centrum miasta Amiens sprawiały wrażenie władzy, Kościoła triumfującego. Umieścił księży i siebie samego w takich samych budynkach, w jakich mieszkali zwykli ludzie. Chciał całkowicie zmienić styl Kościoła. Opuścił burżuazyjny dom, który był siedzibą biskupa, by zamieszkać w wieżowcu, za co został nieco sponiewierany przez burżuazję z Amiens – przyznał bp Noyer.

Po przejściu na emeryturę w 1985 r. bp Leuliet przez 10 lat pracował w ośrodku duchowości w Longuenesse koło Saint-Omer, gdzie głosił rekolekcje, służył kierownictwem duchowym i uprawiał ogród. Po powrocie do Arras zamieszkał w domu księży emerytów. Ze względu na głuchotę miał problemy z koncelebrowaniem Mszy św., ale zawsze przygotowywał krótką homilię.

Zmarł 1 stycznia podczas poobiedniej sjesty w domu księży emerytów w Amiens, w którym mieszkał. Jego pogrzeb odbędzie się 7 stycznia w katedrze w Amiens.

Obecnie najstarszym biskupem świata jest Peter Leo Gerety, urodzony 19 lipca 1912 r. emerytowany arcybiskup metropolita Newarku w USA.