Papiestwo jest kojarzone z Państwem Watykańskim, ale nie wszyscy wiedzą, że państwo to ma tylko 90 lat. Powstało 11 lutego 1929 r. na mocy Traktatów Laterańskich – międzynarodowej umowy zawartej między Stolicą Apostolską a Królestwem Włoch
Przez wiele wieków w środkowej części Półwyspu Apenińskiego istniało tzw. Państwo Kościelne, którego władcą był papież. Jednak 20 września 1870 r. Rzym został podbity przez wojska piemonckie i w ten sposób Państwo Kościelne przestało istnieć, a co za tym idzie – skończyła się świecka władza papieży. Ówczesny papież – Pius IX ogłosił się więźniem Watykanu i nie opuszczał swojej rezydencji. Podobnie postępowali jego następcy: Leon XIII, św. Pius X, Benedykt XV i Pius XI. Ale za Piusa XI podjęto żmudne negocjacje, które miały doprowadzić do rozwiązania tzw. sprawy rzymskiej („questione romana”), jak nazywano konflikt między Stolicą Apostolską a Królestwem Włoch. Papież wiedział, że nie można będzie zapewnić suwerenności Stolicy Apostolskiej bez suwerenności terytorialnej, ale starał się, by terytorium przyszłego państwa było jak najmniejsze. W ten sposób wyznaczono granicę „papieskiego państwa” wokół Pałacu Apostolskiego i Bazyliki św. Piotra. Miało ono 44 ha powierzchni. Traktaty podpisano dokładnie 90 lat temu, 11 lutego 1929 r., w Pałacu na Lateranie, dlatego przeszły one do historii jako Traktaty Laterańskie.
Po podpisaniu traktatów należało „zagospodarować” teren nowego państwa. Rozpoczęły się wielkie prace budowlane – trzeba było wznieść budynki potrzebne do funkcjonowania tego najmniejszego państwa świata, takie jak pałac gubernatora, budynki mieszkalne, dworzec, poczta, drukarnia, sklepy i siedziba radia. Trzeba było również stworzyć odpowiednią infrastrukturę – drogi, kolej oraz bramy wjazdowe. Obecny kształt Państwo Watykańskie przybrało za pontyfikatu Piusa XI, w latach 30. ub. wieku, ale następcy tego papieża wznosili nowe budynki i przebudowywali istniejące.
Dla uczczenia 90. rocznicy podpisania Traktatów Laterańskich i powstania Państwa Watykańskiego Biuro Filatelistyczne Watykanu wydało kilka nowych znaczków. Pierwszy z nich, o wartości 1,10 euro, przedstawia Salę Pojednania (Sala della Conciliazione) Pałacu Laterańskiego, w której podpisano wspomniane traktaty; zachowano oryginalne stół i krzesła z tamtych czasów (znaczek ten został wydany wspólnie z Pocztą Włoską). Przygotowano również bloczek składający się z 4 znaczków o wartości 1,10 i 1,15 euro – dwa z nich przedstawiają Piusa XI, a dwa Franciszka. Na lewym pasku bloczka – zaprojektowanego przez artystkę Oriettę Rossi – widoczna jest historyczna mapa z granicami Państwa Watykańskiego. Niewątpliwie jednak najciekawszy jest unikalny znaczek wykonany z haftowanej tkaniny, o wartości 8,40 euro, przedstawiający godło Państwa Watykańskiego – wyprodukowany został w austriackiej manufakturze hafciarskiej Hämmerle & Vogel. Sprzedawany jest w folderze, w którym znajdują się dwa znaczki: jeden niestemplowany, drugi na kopercie FDC (first day cover) z mapą Watykanu, ostemplowany okolicznościowym stemplem w pierwszy dzień obiegu znaczka.
następstwie Soboru Trydenckiego, jako zreformowana gałąź zakonu augustiańskiego.
Papież przypomniał, że zakon ten sięga do doświadczenia i nauki św. Augustyna, który nie tylko był gigantem myśli chrześcijańskiej, ale Pan obdarzył go także powołaniem i misją budowania braterskiej wspólnoty. „Nie zamknął się w horyzoncie własnego umysłu, ale pozostał otwarty na lud Boży i na braci, którzy dzielili z nim życie wspólnotowe” – podkreślił Franciszek.
W słowach Leona XIV do tureckich chrześcijan znalazła się wskazówka dla całego Kościoła.
Spotykając „małą trzódkę” tureckich katolików w katedrze Ducha Świętego w Stambule, Leon XIV wypowiedział słowa, które nie tylko oddają rzeczywistość obecności chrześcijańskiej na tej ziemi, ale zawierają również cenną wskazówkę dla wszystkich. Papież zaprosił do przyjęcia ewangelicznego spojrzenia na ten Kościół o chwalebnej przeszłości, który dziś jest niewielki liczebnie. Zachęcił do spojrzenia „oczami Boga”, aby odkryć ponownie, że „On wybrał drogę małości, aby zstąpić pośród nas”. Pokora małego domu w Nazarecie, gdzie niewiasta powiedziała swoje „tak”, pozwalając Bogu stać się Człowiekiem, żłobek w Betlejem, gdzie Wszechmocny stał się niemowlęciem całkowicie zależnym od opieki ojca i matki, publiczne życie Nazarejczyka, spędzone na nauczaniu od wioski do wioski w prowincji na krańcach imperium, poza zasięgiem wielkiej historii. Królestwo Boże, przypomniał Leon XIV, „nie narzuca się, przyciągając uwagę”. I w tej logice, w logice małości, tkwi prawdziwa siła Kościoła. Następca Piotra przypomniał chrześcijanom w Turcji, że Kościół oddala się od Ewangelii i Bożej logiki, gdy uważa, że jego siła opiera się na zasobach i strukturach, a owoce jego misji wynikają z liczebności, potęgi ekonomicznej, zdolności wpływania na społeczeństwo. „We wspólnocie chrześcijańskiej, gdzie wierni, kapłani, biskupi nie obierają tej drogi małości, brakuje przyszłości […]. Królestwo Boże wyrasta z tego, co małe, zawsze z małego” – powiedział papież Franciszek w homilii w Domu św. Marty, którą dziś przywołał jego Następca.
Podczas dnia skupienia organistów archidiecezji wrocławskiej
W ramach II Archidiecezjalnych Dni Muzyki Kościelnej odbył się dzień skupienia organistów. Pierwsza jego część miała miejsce w kościele św. Marcina, gdzie muzycy kościelni uczestniczyli w Eucharystii sprawowanej przez ks. Igora Urbana.
W homilii duszpasterz organistów postawił pytanie: Kim jest organista? Kim jest muzyk kościelny?– Odpowiedzi mogą być bardzo różne. Najpierw taka prozaiczna, że jest to taki muzyk, który – mówiąc językiem technicznym – potrafi obsłużyć ten dość skomplikowany instrument. Ten, kto potrafi grać na organach – mówił ks. Urban.Zauważył, że jednak spoglądając na kościół widzimy, że organista to człowiek, który troszczy się o akompaniament liturgiczny, pomaga innym modlić się śpiewem.– Jest to człowiek, który przedstawia ludziom kulturę, obrazując piękno harmoniczne, oraz piękno dorobku w literaturze organowej; ten, który pragnie zaszczepić do poznania idei piękna. Uczy wiernych nowych pieśni, prowadzi w parafii chór albo scholę. Ciągle doskonali swoje umiejętności, aby jeszcze lepiej, ochotniej oddawać chwałę Bogu. Ale też prowadzi szkolenie kantorów czy psałterzystów, pogłębia swoją wiedzę religijną – wyliczał ks. Urban, zauważając, że są to wszystko książkowe sformułowania. Przytoczył wypowiedź jednej organistki, która określa muzyka kościelnego jako człowieka dbającego o to, aby przybliżyć wiernych do Pana Boga i Maryi.– Czy kiedy gramy, śpiewamy, skupieni na tej posłudze w stu procentach, też o takim pierwiastku myślimy? Wiemy to, bo definicja pięknie mówi, że jest to oddanie chwały Bogu i uświęcenie wiernych. Ale ta organistka powiedziała to takimi prostymi słowami: „Kiedy gram, chcę przybliżyć innych do Pana Boga i do Maryi”. Co jeszcze dodała? „Moja posługa jest głoszeniem słowa, bo pieśni kościelne przekazują kerygmat wiary. Moja posługa pobudza sumienia”. I to, co wy robicie, ma pobudzić sumienie. Tego się nie bójcie – przekonywał ks. Urban. Zwrócił uwagę na jeszcze jedną kluczową posługę organistów, a mianowicie rozśpiewanie uczestników liturgii.– Przybliżacie innych do Boga i Maryi, pobudzacie ich sumienia, rozśpiewujecie. A mówi się, że tylko w piekle nie ma śpiewu. Wasza posługa jest bardzo ważna – podkreślał ks. Urban.Druga część spotkania odbyła się w Metropolitalnym Studium Organistowskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
