Pomysł został zaczerpnięty z Hiszpanii. Narodził się wśród świeckich działaczy Asociación Católica de Propagandistas – stowarzyszenia zajmującego się krzewieniem wiary na Półwyspie Iberyjskim. „Tą kampanią chcemy uczcić codzienną pracę dla Boga i innych ponad 15,6 tys. hiszpańskich księży. Dziękujemy wam wszystkim za zaangażowanie i lojalność w trudnym czasie, przy nieprzychylnej opinii publicznej, która kładzie nacisk na skandale nielicznych, a nie na codzienne i ciche poświęcenie większości” – czytamy na stronie internetowej ACdP.

Do plakatów dołączony jest film ukazujący rzeczywistość poświęcenia się Bogu i braciom, jakiej doświadcza się w hiszpańskich parafiach. Film pokazuje codzienne życie księdza – sprawowanie Eucharystii, spowiadanie, opiekę nad potrzebującymi, posługę na rzecz chorych – i docenia jego pracę. „Dziękuję, że jesteście wierni, nawet jeśli inni budzą w was zwątpienie w wasze powołanie. Dziękuję, że jesteście drugim Chrystusem na ziemi. Dziękuję, bo jesteście narzędziem Chrystusa do działania w sakramentach; dziękuję, że towarzyszycie tym, których inni porzucili” – mówi w filmie narrator.

Tym samym tropem idą organizatorzy kampanii w Polsce – Rycerze Kolumba, Związek Diecezjalny Dzieła Kolpinga Diecezji Pelplińskiej oraz członkowie tamtejszej Akcji Katolickiej wspomagani przez diecezjalne Radio Głos, a także Fundację Pro Futuro Theologiae, działającą na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Kierują nimi z jednej strony wdzięczność, a z drugiej – sprzeciw. Dziękują Bogu za kapłanów jako tych, którzy sprawują Eucharystię, bo przez to mamy możliwość bezpośredniego, osobowego spotkania z Chrystusem. Dziękują za codzienną posługę kapłanów spełnianą bez rozgłosu, po cichu. Ich wkład w naszą codzienność zauważamy dopiero wtedy, gdy ich brakuje. Jednocześnie świeccy wyrażają w kampanii zdecydowany sprzeciw wobec dyskredytowania ogółu polskich księży dokonywanego pod pozorem walki ze złem (prawda, że w skrajnych, skrzętnie nagłaśnianych przypadkach wręcz wołających o pomstę do nieba) czynionym przez pojedynczych duchownych.

Uchwycić właściwe proporcje

Tu chodzi o nieuczciwość proporcji. Jeżeli środki masowego przekazu demaskują zło popełnione przez księdza, to należy temu tylko przyklasnąć. Trudno jednak pogodzić się z budowanym od lat negatywnym stereotypem kapłanów i ich posługi, co w przypadku niektórych mediów stanowi wręcz część ich misji. Uczciwość nakazywałaby przedstawiać rzeczywiste proporcje między „lasem” a pojedynczymi upadającymi „drzewami”, tymczasem zwycięża „klikalność” (bo trąbienie o skandalach przekłada się na większe zasięgi), a przede wszystkim chęć realnego zaszkodzenia Kościołowi. Z medialnych przekazów wyłania się obraz duchownych jako osób chciwych, żądnych władzy i lekceważących ludzi, który przez wielu jest bezkrytycznie przyjmowany.

Coraz częściej swój kapitał na walce z Kościołem, wiarą, kapłanami i ludźmi wierzącymi usiłują zbić też polscy politycy (choć dla uczciwości dodajmy, że nie brakuje również zjawiska odwrotnego: interesownego manifestowania przywiązania do Kościoła w celu pozyskania przychylności wyborców). Przekreślanie sensu pracy wszystkich kapłanów, budzenie w społeczeństwie nieufności, niechęci, pogardy czy wręcz nienawiści do nich po to, by ubić polityczny interes, to coś, na co nie wolno się zgodzić.

Nagonka na kapłanów skutkuje wręcz patologicznym przeczuleniem na ich postawy i zachowania. Oskarżenie księdza, zanim sprawa zostanie zbadana i zweryfikowana, zazwyczaj oznacza dla niego „śmierć cywilną”. Tu nie ma mowy o domniemaniu niewinności. Oskarżony ksiądz z góry jest postrzegany przez opinię publiczną jako winny; zostaje odsunięty przez biskupa od normalnej pracy duszpasterskiej i czeka (niekiedy latami) na sądowe rozstrzygnięcie sprawy.

Wdzięczność i sprzeciw

Organizatorzy kampanii chcą zdemaskować tę niegodziwą i nierzetelną dysproporcję w przekazach medialnych i pokazać rzesze księży pokornych, ciężko pracujących, obecnych w najważniejszych, a niekiedy w najtrudniejszych chwilach naszego życia. Trzeba ukazywać prawdziwe oblicze Kościoła – z rysami, ranami, ale również z jego świętością – a wszystko to w odpowiadających rzeczywistości proporcjach.

Jakimi motywami się kierują?

– W swoim życiu doznałam od kapłanów tak wiele dobra, że chcę się odwdzięczyć – mówi Janina Kłosowska, przewodnicząca Akcji Katolickiej w diecezji pelplińskiej. – Tak naprawdę mało kto wspiera kapłanów, gdy są brutalnie i niesprawiedliwie atakowani przez media. Chyba żadnej innej grupie w Polsce nie można tak pogardliwie i kłamliwie zarzucić wszystkiego, co najgorsze.

– Tylko kapłani mogą sprawować Eucharystię, przez co mamy dostęp do Chrystusa – podkreśla Krzysztof Sietczyński, reprezentujący męską wspólnotę Rycerzy Kolumba. – Już samo to powoduje, że kapłaństwo zasługuje na szacunek. A co dopiero mówić, gdy widzimy rzesze kapłanów, którzy rzetelnie wypełniają swoje obowiązki duszpasterskie, więcej – często inicjują działania, którymi wyręczają niesprawne państwo na polu charytatywnym, kulturalnym czy w zakresie obrony życia.

Toruń to dopiero początek

Jedno miasto, kilka billboardów, spot filmowy i promocja w mediach (patronat nad projektem objęła Niedziela) – to dopiero zaczątek akcji – jej inicjatorzy chcą w ten sposób rozpocząć ogólnopolską kampanię. Bardzo dobrze, że zostanie ona zainicjowana, bo księża nie mogą czuć się obywatelami drugiej kategorii. To, że są wśród nich „zgniłe jabłka”, nie upoważnia nikogo do przekreślania dobra czynionego przez zdecydowaną większość z nich. Kapłani, spotykający się powszechnie z hejtem i nierzetelną krytyką, rzeczywiście potrzebują wyraźnego wsparcia ze strony wiernych świeckich. Oby toruńskie billboardy znalazły naśladowców w innych miastach. Przede wszystkim jednak – oby dokonała się przemiana w nastawieniu do kapłanów. Oby dziennikarze przestali żerować na sensacjach; oby nauczyli się „łapać” rzeczywiste proporcje między walącymi się z hukiem „drzewami” a rosnącym bez hałasu ogromnym „lasem”. I wreszcie – obyśmy my, odbiorcy medialnych przekazów, nauczyli się umiejętnie z nich korzystać – oddzielać ziarna od plew. Zamiast czytać sensacyjne doniesienia otwórzmy lepiej szeroko oczy i sprawdźmy sami, jacy naprawdę są żyjący i posługujący wśród nas księża. Jeżeli robią coś nie tak, miejmy odwagę upomnieć ich prosto w oczy; jeśli są ofiarni, okazujmy im wdzięczność i brońmy ich przed negatywnymi stereotypami, kłamstwami i pomówieniami.

Więcej informacji pod adresem: pft.umk@gmail.com .

Film można zobaczyć na: youtu.be/7bvRvRJow84