Bóg stworzył świat i każdy z jego elementów ma sens. W Księdze Izajasza (43, 7) czytamy: „Wszystkich, którzy noszą me imię i których stworzyłem dla mojej chwały, ukształtowałem ich i moim są dziełem”. Słowa te jasno wskazują, że Bóg miał i nadal ma konkretny plan dla świata i wszystkich stworzeń. Z kolei Katechizm Kościoła Katolickiego w p. 293 naucza, że „Bóg nie może mieć żadnego innego motywu do stworzenia poza swoją miłością i swoją dobrocią”. Bóg, który jest Miłością, chciał, aby rozprzestrzeniła się ona także na wszystkie stworzenia. To była decyzja, dzięki której z nicości do życia zostały powołane stworzenia duchowe i materialne. Stąd też Boże stworzenie, mając świadomość celu stworzenia, powinno ukazywać i realizować w swoim życiu dobroć Bożą, prowadząc do tego, aby tu, na ziemi, chwała Boża nieustannie wzrastała. Wynika to też z faktu, że „Bóg jedyny stworzył wszechświat w sposób wolny, bezpośrednio, bez żadnej pomocy” (KKK 317).

Z założenia świat stworzony przez Pana Boga jest dobry i mimo że dziś jest on skażony grzechem, to i tak Bóg chce, aby człowiek, patrząc na ten świat, ucieszył się z Bożej łaskawości, ale także aby cieszył się z otaczającego go świata i troszczył się o niego. Wyróżniam w sposób szczególny człowieka, ponieważ ze wszystkich stworzeń na świecie człowiek ma w oczach Bożych wyjątkowe miejsce. Potwierdza to KKK, z którego dowiadujemy się, że stworzenie jest ukierunkowane na człowieka, którego powołaniem jest oddawanie chwały Bogu. Może się ono realizować przez rozwijanie swoich talentów, dbanie o świat, praktykowanie przykazania miłości Boga i bliźniego: „Stworzenie jest więc chciane przez Boga jako dar przeznaczony dla człowieka, jako dziedzictwo jemu dane i powierzone. Kościół musiał wielokrotnie bronić prawdy o dobroci stworzenia, w tym także świata materialnego” ( KKK 299). Dobrze komponują się tu słowa św. Pawła Apostoła do Koryntian: „Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie” (1 Kor 10, 3). To oznacza, że człowiek ma możliwość oddawania chwały Bogu na różnych płaszczyznach swojego życia, czy to przez modlitwę, pracę, czyny miłosierdzia, czynienie sprawiedliwości czy też przez troskę o jedność.

Gdy patrzymy z perspektywy słowa Bożego i zbawczej ofiary Jezusa Chrystusa, dochodzimy do celowości stworzonego świata. Wszystko, co istnieje, ma swój początek i koniec w Panu Bogu, stąd też każde stworzenie ma swoje miejsce w zbawczym planie Bożym, który zmierza do ostatecznego zjednoczenia stworzenia z Bogiem. To właśnie ofiara Jezusa Chrystusa na krzyżu sprawiła, że stworzenie mimo skażenia grzechem, odkupione krwią Chrystusa, ma swoje przeznaczenie w pełnym objawieniu się chwały Bożej w czasie ostatecznym.