Okres od kwietnia do maja to najlepszy czas na to, aby zaopatrzyć naszą domową apteczkę w te cenne dary natury.
Z końcem marca i początkiem kwietnia brzoza wypuszcza soki. Wystarczy obciąć jej cienką gałązkę i kiedy wypłynie pierwsza kropla soku, to będzie znak, że możemy przystąpić do jego pobierania. Wczesną wiosną nasi przodkowie pili sok z brzozy na świeżo. Ma on właściwości mineralizujące, moczopędne i czyszczące krew z toksyn i złogów. Warto pić go kilka razy dziennie przez 14 dni. Pamiętajmy, aby po 2 lub 3 dniach pobierania soku z jednego otworu, zalepić go ziemią, gipsem lub cementem, aby drzewo nie chorowało.
Pączki kwiatowe brzozy działają moczopędnie, wspomagają oczyszczanie organizmu i sprzyjają wypłukiwaniu osadu z nerek i stawów, korzystnie wpływają na skórę i włosy. Z pączków brzozy możemy zrobić napar. Wystarczy 2 łyżki ususzonych lub świeżych pączków zalać 400 ml wrzącej wody, odstawić na 30 min, przecedzić i pić 3-4 razy dziennie po 100-200 ml przez 2-3 tygodnie przed posiłkiem. Napar będzie pomocny w utrzymaniu prawidłowego cholesterolu, wspomoże pracę układu pokarmowego, wątroby i nerek.
Pączki po ususzeniu możemy też sproszkować w młynku do kawy. Spożywamy 2-3 razy dziennie po łyżeczce proszku w celu mineralizacji organizmu, odtrucia i wzmocnienia.
Reklama
Tym, którzy cierpią z powodu pasożytów, słynna rosyjska zielarka Jelena Fiodorowna Zajcewa podaje przepis na walkę z lamblią: „50 gramów pączków brzozy zalać 0,5 l wódki, odstawić na 14 dni, zażywać po 1 łyżeczce od herbaty 2-3 razy dziennie, na pusty żołądek + przyjmować wywar z kocanki piaskowej (1 łyżkę stołową zioła zalać 2 szklankami wrzącej wody, odczekać 30 minut) i pić po pół szklanki przez 14 dni”.
Z pączków brzozy i świeżej pokrzywy z korzeniem możemy przygotować nalewkę przeciwdziałającą wypadaniu włosów. Składniki w równych proporcjach (np. po 100 g) zalewamy 1 l czystej wódki i odstawiamy na 28 dni do naciągnięcia w nasłonecznionym miejscu. Wieczorem wcieramy nalewkę w skórę głowy.
W medycynie ludowej ze świeżych lepkich pączków brzozy przyrządzano maść na choroby skórne, takie jak: świerzb, egzema i liszaje suche. W tym celu pączki ucierano ze świeżym smalcem i przechowywano w chłodnym miejscu.
Należy zbierać je od kwietnia do maja, kiedy są jeszcze pokryte lepką żywicą. Suszymy je rozłożone cienką warstwą w miejscach zacienionych i przewiewnych. Z liści przygotowuje się napar w schorzeniach nerek, pęcherza, wodnej puchlinie i reumatyzmie. Liście działają napotnie, przeciwgośćcowo moczopędnie i odkażająco.
Sok z brzozy najlepiej pozyskać z 10-letniego drzewa. Legalnie czyni się to z drzew, które rosną na terenie naszej posesji. Jeśli chcemy pozyskiwać sok z drzew w lesie, musimy uzyskać zgodę leśniczego.
Sok z brzozy można także kupić w sklepach i aptekach.
Parafianie z Górna i Wólki Niedźwiedzkiej w Rzymie
„Pielgrzymka zawsze była ważnym wydarzeniem w życiu chrześcijan /…/ jest ona symbolem wędrówki człowieka wierzącego śladami Odkupiciela” – te słowa wypowiedziane przez ks. Mirosława Juchno usłyszeliśmy podczas mszy św. w Grazu - kończącej nasze pielgrzymowanie nadziei w Roku Jubileuszowym śladami Świętych w Rzymie.
W nocy z czwartku na piątek 10 października mszą św. odprawioną w Górnie rozpoczęło się nasze pielgrzymowanie do Rzymu. Umocnieni błogosławieństwem Pasterza Diecezji JE ks. biskupa Jana Wątroby wyruszyliśmy jako przedstawiciele dekanatu sokołowskiego w drogę: Padwa, Asyż, Casia, Rzym, Watykan, Monte Cassino, Monte Sant’Angelo, San Giovanni Rotondo i Loreto – 8 dni umacniania wiary i nadziei podczas rekolekcji w drodze. 58 osób z dekanatu sokołowskiego: Górna, Wólki Niedźwiedzkiej, Łowiska, Sokołowa pod przewodnictwem pilota - przewodnika p. Bartosza Korczyńskiego i pod duchową opieką ks. dziekana Tomasza Kozickiego i ks. Stanisława Szwanenfelda wyruszyliśmy w drogę.
Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy
i mity.
Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór
króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został
kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską
swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii
przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert.
Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na
temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w.
Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie
jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza
w Kościele wschodnim.
Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej
matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich
polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski
głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”.
Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia
jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię.
Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu,
że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem
do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
To hasło tegorocznego spotkania Kana Młodych, które w naszej archidiecezji będziemy przeżywać już po raz dziewiąty.
„Ja jestem z tobą” – to słowa Jezusa, który pragnie zapewnić każdego z nas o swojej miłości. Pragniemy, aby podczas Kany Młodych stały się one rzeczywistością naszego życia, by Jezus na nowo napełnił nas odwagą i miłością.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
