Jubileusz rozpoczął się w rocznicę poświęcenia bazyliki katedralnej Mszą św. pod przewodnictwem biskupa płockiego Szymona Stułkowskiego. Wierni z parafii, którzy czynnie angażowali się i nadal angażują się w ich życie, przyjęli wówczas medal „Zasłużony dla Diecezji Płockiej”.
Centralna uroczystość jubileuszowa została zaplanowana na 7 czerwca 2025 r. w Orlen Arenie w Płocku. Każda płocka parafia otrzyma wówczas księgę Dziejów Apostolskich, ale z pustymi stronami, żeby wpisywać na nie nazwiska ochrzczonych i bierzmowanych. Podczas ubiegłorocznego briefingu zorganizowanego w celu promocji wydarzeń związanych z 950-leciem diecezji płockiej bp Stułkowski powiedział: – Dzieje Apostolskie nie kończą się jako misja. Czytane w parafiach zarazem będą pisane dalej żywą wiarą. Ponadto każda parafia otrzyma krzyżyk, o długości 11 cm, do położenia na ołtarzu, wykonany z drewna wałów obronnych grodu Mieszka I z Ostrowa Tumskiego w Poznaniu. To symbol historii, która będzie niesiona dalej.
Ksiądz doktor Marcin Sadowski, dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej i koordynator wydarzeń jubileuszowych, opowiedział o logo jubileuszu z hasłem: „Pielgrzymi nadziei – w drodze do Źródła 1075 – 2025”, które nawiązuje do jubileuszu Kościoła powszechnego. – Chcemy kierować się do źródła. Rozumiemy to dwojako, z jednej strony jako źródło historyczne, ponieważ 950 lat to ogromna historia i piękne dziedzictwo społeczne, kulturowe, religijne i materialne diecezji płockiej. Z drugiej strony słowa „W drodze od Źródła” trzeba rozumieć jako wyprawę do źródeł wiary, do źródeł chrześcijaństwa – podkreślił duchowny.
Zakończenie jubileuszu w diecezji zaplanowano na 6 stycznia 2026 r.
Ostry sprzeciw i dezaprobatę dla powtarzających się aktów profanacji, znieważania i przywłaszczania wizerunku Matki Boskiej Częstochowskiej przez środowisko LGBT” wyrazili przedstawiciele płockiego Koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręgu Warszawa – Wschód.
Ich list jest odpowiedzią na wyrok Sądu Rejonowego w Płocku z dnia 2 marca, uniewinniający trzy kobiety, które w kwietniu 2019 roku umieściły wokół kościoła parafii św. Maksymiliana Kolbego w Płocku wizerunki Matki Bożej Częstochowskiej w tęczowej aureoli.
Ach, ta historia! Zawsze ma w zanadrzu rytm Bożej Opatrzności, który wygrywa melodię, jakiej nikt by nie przewidział.
Rok 1978: Europa podzielona jak placek na dwa talerze – Zachód w blasku neonów, Wschód duszący się pod ciężarem szarej żelaznej kurtyny. I nagle, zza tej kurtyny, z peryferii świata, wyłania się człowiek z Krakowa – Karol Wojtyła, robotnik, poeta z notesem pełnym metafor, biskup z duszpasterstwem w tle, gdzie wiara kiełkowała w rozmowach przy kawie, kardynał. Staje się papieżem. A 22 października, na balkonie Bazyliki św. Piotra, rzuca w eter słowa: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Nikt wtedy nie podejrzewał, że to nie zwykłe hasło inauguracyjne, lecz detonator. Detonator wiary, wolności i odwagi, który wysadzi w powietrze cały system budowany na ateistycznym micie „człowieka-boga”. Komunizm, ten kolos na glinianych nogach, runie dekadę później – nie od rakiet, lecz od fali modlitw i pieśni, którą Jan Paweł II rozpętał na placu Zwycięstwa w Warszawie. Oto pierwszy dowód: pontyfikat, który nie tylko przetrwał, ale zmienił bieg historii.
Przypomnij sobie słowa Matki Bożej z Fatimy o konieczności odmówienia przez Franciszka Marto wielu różańców. Wizjoner do końca swego krótkiego życia odmawiał tę modlitwę codziennie, wielokrotnie. Odchodził na bok, by nienagabywany do zabaw z rówieśnikami sięgać po różaniec. Nie chciał biegać wokół spraw tego świata, chciał biec do Nieba. Jego różaniec był „wędrówką”.
Długa wędrówka – a ta jest właśnie taka – jest zawsze wysiłkiem. Jest nużąca, wiąże się nawet ze zmęczeniem i bólem. Wszystko rekompensuje perspektywa osiągnięcia wyznaczonego celu. W przypadku różańca-wędrówki jest podobnie. Nie jest on przyjemnością, lecz trudem drogi. Nie musisz go nawet lubić! Możesz traktować go jako pokutę i właśnie to przede wszystkim ofiarować Niebu. Bo łatwo jest robić to, co lubimy, co sprawia nam przyjemność. Wiele większą zasługę ma ten, kto umie się przemóc, zmotywować i wykonać rzeczy wiążące się w wysiłkiem i cierpieniem. Każdy paciorek jest jak kolejny mały krok w stronę Nieba. Niebawem znajdziesz się tak blisko niego, że zauważysz zmiany. Coś z niebieskiego światła zacznie Cię nasączać, z wolna zaczniesz dostrzegać, że stać Cię na rzeczy tak niemożliwe jak zapomnieć głębokie urazy czy przebaczyć wielkie krzywdy… Odmawiasz różaniec jako wędrówkę, a ten owocuje w Twoim życiu nie dzięki Twej modlitwie dającej Ci radość, zanurzającej Cię w kontemplacji Boga, lecz dzięki modlitwie, która jest wysiłkiem kroczenia pod górę, by z każdym krokiem znaleźć się bliżej Nieba. Nielubiony i nierozumiany różaniec jako akt pokuty? Tak, bardzo owocnej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
