Drodzy bracia i siostry!

Serdecznie pozdrawiam was wszystkich, którzy zebraliście się w Stuttgarcie na 102. Katholikentagu, aby oddać cześć Bogu i wspólnie świadczyć o radości Ewangelii.

„Dzielić się życiem”. Takie jest motto tych dni. Bóg jest Stwórcą i budowniczym wszelkiego życia. On tchnął w człowieka swoje tchnienie życia. Często i na wiele sposobów dzieli się On swoim Boskim życiem z człowiekiem, a w swoim Synu Jezusie Chrystusie to „dzielenie się życiem” Boga osiąga swój niedościgniony szczyt: dzieli się On naszym ziemskim życiem, aby umożliwić nam uczestnictwo w swoim Boskim życiu.

Dlatego zstępuje w głębie naszego człowieczeństwa. Do ubogich i cierpiących kieruje swoją szczególną miłość, a wręcz utożsamia się z nimi (por. Mt 25). Dlatego w tych dniach naszymi myślami jesteśmy blisko ludzi na Ukrainie i modlimy się za wszystkich ludzi, których życie jest zagrożone i w niepewności, za wszystkich, którzy tęsknią za pełnią życia, jaką może dać tylko Pan. Błagamy o Jego pokój!

Jezus nie tylko dzieli się czymś z nami, ludźmi, ale daje nam wszystko: siebie samego. On oddaje za nas swoje życie. „Umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował” (J 13, 1). W podobny sposób Jego polecenie skierowane jest do nas, abyśmy nie żyli tylko dla siebie, ale abyśmy poświęcili nasze życie dla Boga i bliźniego. Ten dar z życia może przybierać różne formy. Myślę tu na przykład o matkach i ojcach, którzy całkowicie poświęcają się swoim dzieciom, o wielu ludziach, którzy w służbie kościelnej lub w zawodach społecznych czy charytatywnych stawiają swoje życie na ostatnim miejscu, aby służyć i pomagać innym. Dzięki Bogu, nawet w czasie obecnych kryzysów widzimy, jak wielka jest gotowość tak wielu osób do poświęcenia się dla innych. Nikt nie może zbawić się sam. Wszyscy siedzimy w tej samej łodzi. Dlatego jest rzeczą nieodzowną, abyśmy rozwijali świadomość, że wszyscy jesteśmy dziećmi jednego Ojca, braćmi i siostrami; że wszyscy zamieszkujemy ten sam dom, który został nam wszystkim razem powierzony; że jedno żyje z drugiego i że nie możemy nie dzielić się naszym życiem. Tylko razem możemy iść naprzód. Jeśli każdy da z siebie to, co ma do zaoferowania, życie każdego z nas stanie się bogatsze i piękniejsze! To, co Bóg nam daje, daje nam również i zawsze po to, abyśmy dzielili się tym z innymi i czynili to owocnym dla innych.

Św. Marcin, patron diecezji Rottenburg-Stuttgart, jest dla nas w tym względzie świetlanym przykładem. Dzieląc się swoim płaszczem, nie tylko dał zziębniętemu żebrakowi ciepło ratujące życie, ale także ludzkie uznanie i docenienie. Wszyscy, którzy noszą imię Jezusa Chrystusa, są wezwani do naśladowania przykładu świętego i dzielenia się naszymi środkami i możliwościami z potrzebującymi. Bądźmy czujni, gdy idziemy przez życie, a bardzo szybko zobaczymy, gdzie jesteśmy potrzebni.

Na koniec chciałbym wspomnieć o jeszcze jednym aspekcie dzielenia się z innymi: tak naprawdę nie tylko każdy - nawet najbiedniejszy - ma coś, co może dać innym. Prawdą jest też coś przeciwnego, a mianowicie to, że każdemu - nawet najbogatszemu - czegoś brakuje i dlatego potrzebuje darów innych osób. Przyjmowanie czegoś od innych jest czasem trudniejsze niż dawanie czegoś, ponieważ wiąże się z przyznaniem się do własnej niedoskonałości. Piotr musiał nauczyć się z trudem przyjmować służbę swego Mistrza podczas umywania nóg. Módlmy się też o pokorę, by umieć przyjąć coś od innych.

Przykładem tej pokornej postawy wobec Boga jest Najświętsza Maryja Panna, która oczekuje od Niego wszystkiego i jest warunkiem tego, by mógł nam ofiarować swoje dary. Ona błagała i oczekiwała Ducha Świętego pośród apostołów, i także dzisiaj błaga u naszego boku i z nami o ten dar pośród darów.

Dlatego też włączam Was w sposób szczególny w moją modlitwę w tych dniach. Proszę, nie zapomnijcie modlić się także za mnie! Z całego serca życzę Wam wszystkim pięknego Katholikentagu!

Z Watykanu, 20 maja 2022 r.

FRANCISZEK