Na łamach Głosu z Torunia (nr 41 z 13 października) pojawiła się informacja o grudziądzkim przeglądzie twórczości artystów niepełnosprawnych, w którym nagrodę im. bp. Jana Chrapka otrzymał Jerzy Omelczuk z Poznania.
Pan Omelczuk wraz z żoną Bogusławą poznał śp. bp. Jana Chrapka 2 kwietnia 1995 r. z okazji sesji naukowej, zorganizowanej w toruńskim Dworze Artusa, poświęconej omówieniu życia i twórczości zmarłej parę miesięcy wcześniej Wandy Szuman. W prezydium tej konferencji zasiadał bp Jan Chrapek, natomiast państwo Omelczukowie zostali umieszczeni na wózkach inwalidzkich na podium obok prezydium. Bp Jan Chrapek, który był pierwszym prelegentem, wygłosił referat Niestrudzona bohaterka cichej troski o człowieka, natomiast świadectwo Jerzego Omelczuka Ona zapaliła mi ognik nadziei odczytał któryś z jego przyjaciół. Warto dodać, że to właśnie malujący ustami artysta, Jerzy Omelczuk, wystąpił o nadanie Wandzie Szuman Orderu Uśmiechu. Uroczyste wręczenie odbyło się 20 czerwca 1986 r. w toruńskim Młodzieżowym Domu Kultury. W związku z przypadającą 8. rocznicą śmierci Wandy Szuman (zmarła 1 grudnia 1994 r.) warto przypomnieć tekst Jerzego Omelczuka, zamieszczony w pracy zbiorowej pt. Wanda Szuman, historia jednego życia, wyd. UMK, Toruń 1997 r.